احتمالا شما هم مشکلاتی با کارتهای حافظه داشتهاید. بخصوص اگر این مشکلات مربوط به دوربین دیجیتال شما باشد و اطلاعاتی که به هیچ وجه دوست ندارید از دست بدهید. بیشتر مشکلات ناشی از دست رفتن اطلاعات هستند. با این وجود اگر آسیب، نتیجه صدمه فیزیکی به خود کارت باشد، اطلاعات موجود بر روی کارت، قابل بازیافت نخواهد بود. آسیب فیزیکی ندرت رخ میدهد، و از معدود مشکلاتی است که مردم با کارتهایشان پیدا میکنند.
شایعترین دلایل آسیب فیزیکی عبارتند از:
1. آسیبهای الکتریکی حاصل از قرار گرفتن در معرض میدانهای مغناطیسی یا ولتاژهای بالا.
2. جریانهای کوتاه، نتیجه قرار گرفتن طولانی در مجاورت آب یا رطوبت بالا.
3. آسیب به مدارها، نتیجه قرار گرفتن در دمای بالا (بالای 167 درجه فارنهایت/ 75 درجه سانتیگراد) یا سرما (زیر 13- درجه فارنهایت/ 25- درجه سانتیگراد).
4. آسیبهای فیزیکی حاصل از ضربه به کارت، مانند خم کردن آن (این باعث ترک خوردن و شکستن چیپها و مدارها در داخل کارت میشود.)
5. آسیب به یک چیپ خاص در داخل کارت به اسم کنترلکننده اطلاعات (CONTROLLER) که میانجی ارتباط میان کارت و دوربین است.
مشکلات ناشی از دست رفتن اطلاعات
اما مشکلات ناشی از دست رفتن اطلاعات کاملاً شایع هستند، و به شدت موجب سرخوردگی و ناراحتی میشوند. کارتهای فلش مدیایی که اطلاعات آنها از دست رفتهاست، یکی از علایم زیر را نشان میدهند:
1. کارت مدیا در دوربین شما کار میکند، ولی در کارتخوانِ متصل به رایانه شما کار نمیکنند.
2. وقتی سعی میکنید عکسها را بر روی السیدی یا رایانهتان ببینید، کاراکترهای "خراب" ظاهر میشوند.
3. گفته میشود که کارت پر است اما هیچ فایلی بر روی آن وجود ندارد.
4. قرار دادن کارت در دوربین باعث میشود که دوربین هنگ کند.
5. کارت درون دوربین یا کارتخوان کار نمیکند، اما کارتهای سازگار دیگر کار میکنند.
6. کارت قابل نوشتن یا پاک کردن نیست.
7. وقتی کارت را وارد میکنید، کارتخوان به هم میریزد یا متوقف میشود، اما با کارتهای سازگار دیگر کار میکند.
8. دوربین "خطای کارت" نمایش میدهد.(MEMORY ERROR)
9. وقتی کارت را داخل دوربین یا کارتخوان قرار میدهید، دستگاه میگوید که کارت نیاز به فرمت شدن دارد.
10. دوربین نشان میدهد که نسبت به همیشه فضای کمتری برای تصاویر دارید، در حالیکه هیچ عکسی بر روی کارت وجود ندارد ( کارت 512 مگابایت شما به طور معمول توانایی ذخیره 150 تصویر JPEG با کیفیت بالا را دارد، اما فضا برای تنها 96 عکس نشان داده میشود، و این در حالی است که هیچ تصویری بر روی کارت وجود ندارد.)
11. وقتی یک ابزار دیسکی، مانند اسکندیسک، روی کارت استفاده میکنید، سکتورهای خراب بر روی کارت نشان داده میشوند؛
12. دوربین شما با قرار دادن کارت در آن، خاموش نمیشود.
13. وقتی کارت را فرمت میکنید، ظرفیت اشتباه اعلام میکند.
چه چیزی موجب این اختلالات میشود؟
سؤال خوبی است. در اینجا به علل اصلی اختلال در فلش مدیا اشاره میکنیم:
1. خاموش کردن دوربین در حالی که بافر همچنان در حال نوشتن بر روی فلش مدیا است (این احتمالاً اصلیترین دلیل خراب شدن فلش مدیا است. )
2. خارج کردن مدیا کارت از دوربین در حالی که بافر همچنان در حال نوشتن بر روی کارت فلش مدیا است (این احتمالاً دومین دلیل عمده خراب شدن فلش مدیا است. )
3. خارج کردن فلش مدیا از کارتخوان در حالی که هنوز فایلهایی را از روی کارت بر روی رایانهتان بازشده دارید.
4. خارج کردن فلش مدیا از کارتخوان، در حالی که آن هنوز در حال کپی کردن فایلهایی بر روی هارد درایو رایانه شماست یا چراغ فعال هنوز چشمک میزند.
5. بر روی مکینتاش – خارج کردن فلش مدیا بدون آنکه اول علامت دوربین یا کارتخوان را حذف کنید.
بر روی ویندوز انتی، خارج کردن کارت بدون آنکه اول مبادلة ایمن را فعال کنید.
بر روی ویندوز ME ،2000، و XP، خارج کردن کارت بدون آنکه اول آن را متوقف کنید.
6. باز کردن، خارج کردن، پاک کردن، یا منتقل کردن فایلها بر روی کارت حافظهتان، در حالی که با استفاده از یک تماس USB/ فایروایر به کارتخوان یا دوربین، کارت را به رایانهتان متصل کردهاید.
7. استفاده از یک کارت حافظه موجود که بدون آنکه اول در دوربین شما از نو فرمت شود، بارها مورد استفاده قرار گرفتهاست.
8. فرمت دوباره کارت فلش مدیا با استفاده از رایانه به جای دوربین ( ابزار فرمت دوباره بر روی رایانهها پیچیدهتر از آنهایی هستند که بر روی دوربین شما قرار دارند و به همین دلیل میتوانند باعث ناسازگاری میان کارت و دوربین شما شوند. )
9. ادامه دادن به گرفتن تعداد زیادی عکس، وقتی که باتریهای دوربین شما ضعیف یا در حال خالی شدن هستند.
10. با یک کارت در کارتخوان متصل به رایانهتان، باز کردن کارت برای دیدن آنکه چه چیزی بر روی کارت است، و بعد خارج کردن آن و قرار دادن یک کارت دیگر، بدون آنکه کارت اول ابتدا به شکل مناسبی بسته و خارج شده باشد.
اما چگونه از خراب شدن فلش مدیای خود جلوگیری کنید؟
قبل از همه عادتهای کاری خوب در خود ایجاد کرده و احتیاطهای سادهای را به انجام دهید. اینجا فهرستی از کارهایی که باید برای مراقبت از کارتهایتان و جلوگیری از خراب شدنشان انجام دهید، وجود دارد:
1. قبل از آنکه کارت فلش مدیا را از دوربینتان خارج کنید، چند لحظه منتظر شوید تا دوربین نوشتن اطلاعات از بافر روی کارت را تمام کند، و اگر دوربینتان چراغ فعال چشمکزن دارد، مطمئن شوید که دیگر چشمک نمیزند. ( این احتمالاً ایدة خوبی است که اول منتظر شوید دوربین نوشتن را تمام کند و بعد، قبل از خارج کردن کارت، دوربین را خاموش کنید. )
2. قبل از آنکه دوربینتان را خاموش کنید، چند لحظه صبر کنید تا دوربین نوشتن اطلاعات از بافر بر روی کارت را خاتمه دهد، و چراغ چشمکزن فعال دوربین، اگر وجود دارد، از کار بیفتد؛ از میزان پر بودن کارت خود آگاه باشید و آن را عوض کنید، یا اطلاعات روی آن را به رایانه، سیدی، یا هر ابزار ذخیرة دیگر منتقل کنید، پیش از آنکه به عکاسی ادامه دهید ( وقتی کارتها خیلی پر میشوند، میتوانند بر روی هِدِر کارت و FAT بنویسند، که میتوانند موجب شوند دوربین/رایانه نتواند اطلاعات را بر روی کارت پیدا کند.)
3. پس از آنکه عکسهایتان را به رایانه یا هر ابزار ذخیرة دیگری منتقل کردید و از سلامت آنها مطمئن شدید، کارت خود را در داخل دوربین از نو فرمت کنید. ( این ایدة خوبی است که پس از ریختن فایلهای عکسهایتان از روی کارت به رایانه، با ثبت آنها بر روی یک سیدی/ دیویدی، نسخة پشتیبانی از آنها تهیه کنید. )
4. همیشه قبل از آنکه در طول روز برای عکاسی از خانه خارج شوید، باتریهای تازه در دوربینتان بگذارید – وقتی باتریهایتان ضعیف میشوند، آنها را با باتریهای نو عوض کنید، به این ترتیب، دوربینتان همیشه نیرو برای نوشتن اطلاعات از بافر بر روی فلش مدیا خواهد داشت. ( وقتی نزدیک خانه هستید، همیشه یک سری باتری پشتیبان همراه داشته باشید – وقتی به تعطیلات میروید، مطمئن باشید حداقل دو سری باتری پشتیبان و شارژر آنها را همراه خود دارید. )
5. زمان فشردن دکمة شاتر، زمان کافی در نظر بگیرید، تا به دوربینتان اجازه دهید بدون پر کردن بافر، اطلاعات را بر روی کارت بنویسد. ( به خصوصیات دوربینتان در دفترچة راهنمای آن نگاه کنید تا بفهمید دوربینتان قادر به ثبت چند فریم در ثانیه است، و چند ثانیه زمان برای یک ردیف عکاسی پیش از پر شدن بافر نیاز دارد. )
6. کارتهای فلش مدیای خود را از منابع الکتریکی قوی ( الکتریسیتة ساکن حاصل از راه رفتن بر روی فرش در زمستان میتواند شارژ ولتاژیِ بسیار بالایی تولید کند و برای آسیب رساندن به یک کارت کافی باشد ) و میدانهای مغناطیسی قوی ( دستگاههای اشعه ایکس و اسکنرهای فرودگاهها بیخطر هستند، اما برخی از دستگاههای اشعه ایکس قویتر تازه که برای بازرسی بار مورد استفاده قرار میگیرند، میتوانند به کارتهای شما آسیب برسانند – اگر شک دارید یاخیالتان ناراحت است، کارتهای فلش مدیای خود را در هواپیما همراه خود داشته باشید.)
7. فلش مدیای خود را تنها پس از آنکه ارتباط کارت با رایانهتان قطع، و چراغ فعال از چشمک زدن باز ایستاد، از کارتخوان خارج کنید
8. اگر کارت تقریباً پر است، تا زمان کپی کردن عکسها بر روی رایانهتان صبر کرده و بعد، فایلها را ویرایش یا پاک کنید. ( اگر پاک کردن یک یا دو عکس ضروری باشد، مهم نیست، اما بهتر آن است که تا زمان انتقال کامل و ایمن فایلها به هارد رایانهتان، صبر کنید )
9. اگر بیش از یک دوربین دیجیتال دارید، سعی کنید کارتهای هر کدام را از هم جدا نگهدارید. عکاسی با یک دوربین و بعد انتقال کارت آن به دوربین بعدی و عکاسی دوباره، میتواند باعث خرابی کارت شود.
اکنون شما میدانید که چه چیزهایی باعث خرابی کارتهای فلش مدیا میشود، و چگونه میتوانید از آنها اجتناب کنید. با این همه، اگر کارتهای شما با تمام مراقبتی که به خرج میدهید خراب شوند، چه باید بکنید؟ پیش و بیش از همه، کارت خود را از نو فرمت نکنید یا سعی نکنید عکسها را پاک کنید.
اگرچه، فرمت دوبارة کارتتان، اطلاعات را به شکل فیزیکی از میان نخواهد برد، اما اطلاعات را بر روی FAT کارتها تغییر داده، و به این ترتیب، یافتن اطلاعات بر روی کارت غیرممکن شده، و کارت، خالی خوانده میشود ( اصطلاحاً، صفر شدن کارت گفته میشود ).
بهترین راه برای بازیافت اطلاعات از یک کارت آسیبدیده، استفاده از یکی از چندین برنامههای نرمافزاریِ بازیافت اطلاعات است که در بازار موجود هستند.این برنامهها میتوانند تصاویر را از کارتهای خراب و یا پاکشده، نجات دهند.
اگر کارتتان را از نو فرمت کنید، معمولا این برنامهها بر روی شان مؤثر نخواهند بود. بسیاری از تولیدکنندگان هم، نرمافزارهای اختصاصیای دارند که به کار بازیافت اطلاعات از کارتهای همان تولیدکننده میآید.
در اینجا فهرست تعدادی از بهترین نرمافزارهای بازیافت اطلاعات را میتوانید مشاهده کنید:
1.DATA RESCUE"S PHOTORESCUE
2.PHOTOONE RECOVERY
3.ZERO ASSUMPTION DIGITAL IMAGE RECOVERY
4.MEDIA UNDELETE
5.DIGITAL PHOTORESCUE PROFESSIONAL
اکنون میدانید که چگونه میتوانید از کارتهای فلش مدیای خود مراقبت کنید، اگر آسیب دیدند چه رفتاری پیش بگیرید، و چه نرمافزاری را به کار ببرید تا آنها را ترمیم کنید.
با اتخاذ رفتارهای کاری مناسب و به خرج دادن کمی بردباری، برای زمانی طولانی از آسیب در امان خواهید بود. تنها کاری که باقی مانده، پیش رفتن و گرفتن عکسهای زیباست !!!!
منبع : همشهری آنلاین
با پیشرفت تکنولوژی،
ارتباطات بی سیم بالاخره جایگزین روش های ارتباطی سابق شد. بلوتوث هم یکی از همین روش های ارتباطی است که به طور خودکار عمل می کند و در چند سال اخیر استفاده از آن گسترش یافته است.
بزرگ ترین نکته مثبت بلوتوث این است که می تواند ارتباطی بی سیم، ارزان و خودکار بین دستگاه های الکترونیکی برقرار کند. البته روش های دیگری هم برای برقراری ارتباط بدون سیم وجود دارند، مانند WI-FI یا ارتباط (IR) INFRARED (اشعه مادون قرمز).
اشعه مادون قرمز، امواج نوری با فرکانس پایین است که توسط چشم انسان قابل تشخیص نیستند. معمولاً در کنترل از راه دور تلویزیون ها و دستگاه های الکترونیکی از IR استفاده می شود، اما با وجود قابلیت اطمینان و مقرون به صرفه بودن استفاده از آن در دستگاه های مختلف، استفاده از این تکنولوژی خالی از اشکال هم نیست.
اول اینکه دو دستگاهی که می خواهند با استفاده از INFRARED با هم ارتباط برقرار کنند باید حتماً در خط دید مستقیم یکدیگر قرار داشته باشند. به عنوان مثل شما باید حتماً کنترل را به سمت تلویزیون یا دستگاه پخش DVD تان بگیرید تا عمل کند.
دومین مشکل این است که INFRARED همیشه یک ارتباط یک به یک برقرار می کند. یعنی شما می توانید داده ها را بین کامپیوتر LAPTOP و رومیزی تان منتقل کنید، اما امکان برقراری ارتباط همزمان با یک دستگاه دیگر مانند پرینتر یا PDA تان وجود ندارد.
BLUETOOTH
بلوتوث در حقیقت نام تجاری برای
شبکه های بی سیم شخصی (PAN) است که با استاندارد IEEE 802.15.1 هم شناخته می شود. بلوتوث با استفاده از یک فرکانس برد کوتاه رادیویی (بدون نیاز به مجوز) و ایمن امکان ارتباط و تبادل اطلاعات بین دستگاه هایی چون کامپیوترهای جیبی، تلفن های همراه، کامپیوترهای شخصی و LAPTOP، چاپگرها، دوربین های دیجیتال و دستگاه های بازی کامیپویتری را فراهم می آورد.
تعریف
بلوتوث یک استاندارد رادیویی و پروتکل ارتباطی برای مصارف با توان پایین و برد کوتاه (1متر، 100 متر) می باشد که با نصب یک میکروچیپ ارزان قیمت در دستگاه ها فعال می شود. دستگاه هایی که در حدفاصل مجاز از یکدیگر قرار دادند می توانند با استفاده از بلوتوث با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. از آنجایی که این دستگاه ها از یک سیستم ارتباطی رادیویی استفاده می کنند احتیاجی به خط دید مستقیم بین آنها وجود ندارد و حتی می توانند در اتاق های مجزا از هم باشند. با توجه به طرح های مختلف آنتن ها، میزان تضعیف سیگنال در مسیر انتقال و سایر متغیرها، بردهای موجود هم متفاوت هستند. اما در نهایت باید در محدوده یکی از سه کلاس موجود بگنجند:
کلاس 1: 100 متر، 100 MW، 20 DBM
کلاس 2: 10 متر، 5/2 MW، 4 DBM
کلاس 3: 1 متر، 1 MW، 0 DBM
عملکرد
همان طور که اشاره کردیم، شبکه بلوتوث داده ها را از طریق امواج ضعیف رادیویی منتقل می کند. ارتباطات بلوتوث در فرکانس 45/2 گیگاهرتز (بین 402/2 GHZ و 480/2 GHZ) صورت می گیرد. طبق توافق بین المللی این طیف فرکانسی برای استفاده دستگاه های صنعتی، علمی و پزشکی (ISM) اختصاص یافته است. بسیاری از دستگاه های مورد استفاده ما در زندگی روزمره از این طیف فرکانسی استفاده می کنند. از جمله این دستگاه ها می توان به ریموت کنترل درب های پارکینگ و نسل جدید تلفن های بی سیم اشاره کرد.
اطمینان از عدم تداخل دستگاه های مختلف با یکدیگر یکی از مهم ترین اهداف طراحان این تکنولوژی بوده است. یکی از روش هایی که دستگاه هایی بلوتوث با استفاده از آن از تداخل با دیگر سیستم ها جلوگیری می کنند، ارسال سیگنال های بسیار ضعیف (حدود یک میلی وات) می باشد. این در حالی است که قویترین تلفن های همراه قابلیت ارسال سیگنالهای سه واتی را دارند. همین قدرت پایین، برد یک دستگاه بلوتوث را به 10 متر کاهش می دهد و متقابلاً احتمال تداخل با دیگر دستگاه ها را نیز کمتر می کند. با وجود قدرت پایین سیگنال در ارتباط بلوتوث، نیازی به خط دید مستقیم بین دو دستگاه وجود ندارد. سیگنال های بلوتوث از دیوار نیز عبور کرده و امکان کنترل دستگاه های مختلف در اتاق های مجزا را با استفاده از این استاندارد فراهم می کنند.
با استفاده از بلوتوث می توان 8 دستگاه را به طور همزمان به هم متصل کرد. علی رغم اینکه همه دستگاه ها در شعاع 10 متری یکدیگر قرار دارند هیچ گونه تداخلی در ارتباط بین شان پیش نمی آید. این بدان دلیل است که بلوتوث با استفاده از تکنیکی با عنوان پرش فرکانس ها (SSFH) امکان استفاده همزمان از یک فرکانس مشخص رادر بیش از یک دستگاه غیرممکن می سازد. در این تکنیک بلوتوث طیف فرکانسی ISM را به 79 فرکانس مجزا تقسیم کرده و دستگاه مورد نظر بر مبنای معیارهای خاص در هر لحظه به صورت تصادفی یکی از این فرکانس ها را انتخاب کرده و استفاده می کند. در ارتباطات بلوتوث دستگاه فرستنده در هر ثانیه 1600 بار فرکانس عوض می کند. بدین ترتیب تعداد دستگاه های بیشتری می توانند از طیف رادیویی استفاده کنند و امکان تداخل بین آنها هم کاهش می یابد.
وقتی دستگاه های بلوتوث در فاصله مجاز از هم قرار می گیرند یک گفتگوی الکترونیکی بین شان رخ می دهد تا چنانچه داده ای باید منتقل شود با یکی از دستگاه ها باید دیگری را کنترل کند ارتباط بین شان برقرار شود. وقتی این گفتگو انجام می شود دستگاه ها یک شبکه ایجاد می کنند. شبکه ای که توسط سیستم های بلوتوث ایجاد می شود شبکه شخصی (PAN) نامیده می شود که ممکن است فضای یک اتاق یا خانه را در بر بگیرد یا اینکه فاصله بین تلفن همراه و HANDSFREE آن که به گوش تان وصل است را شامل می شود.
کاربردها
1- کنترل بی سیم ارتباط میان یک تلفن همراه و HANDSFREE که مشهورترین کاربرد آن می باشد.
2- ایجاد شبکه بی سیم بین کامیپوترها در محیط های کوچک که پهنای باند کمی مورد نیاز است.
3- ایجاد ارتباط بی سیم با دستگاه های ورودی و خروجی کامپیوترهای شخصی، مانند صفحه کلید، چاپگر و موس.
4- انتقال فایل ها (مثل عکس و MP3 وغیره) بین گوشی های موبایل و کامپیوترها از طریق OBEX.
5- جایگزین کردن ارتباطات سریال سیمی در تجهیزات آزمایش و اندازه گیری، گیرنده های GPS و تجهیزات پزشکی.
6- در دستگاه های کنترل راه دور که سابقاً از تکنولوژی INFRARED در آنها استفاده می شد.
7- کنترل بی سیم کنسول های بازی، مانند WII شرکت NINTENDO و PLAYSTATION 3 سونی که هر دو قرار است در دسته های بازی بی سیم خود از این تکنولوژی استفاده کنند.
مشخصات
1.0 و BLUETOOTH 1.0
نسخه های 1.0 و 1.0 B بلوتوث مشکلات و نارسایی های متعددی داشتند و اغلب شرکت های تولید کننده در برقراری ارتباط محصولاتشان با یکدیگر با مشکل مواجه می شدند.
دستگاه هایی که از این نسخه ها استفاده می کردند مجبور بودند آدرس سخت افزاری دستگاه (BD-ADDR) را در فرآیند HANDSHAKING دو دستگاه فاش کنند که در این صورت اصل پنهان نگه داشتن هویت دستگاه نقض می شد.
BLUETOOTH 1.1
. بسیاری از خطاهای موجود در 1.0 B در این نسخه اصلاح شد.
. امکان پشتیبانی از کانال های بدون رمزگذاری اضافه شد.
. نشانگر قدرت سیگنال های دریافتی اضافه شد (RSSI).
BLUETOOTH 1.2
این نسخه با نسخه 1.1 سازگاری دارد و تغییرات عمده آن به شرح زیر می باشند:
. سیستم تطبیقی (FREQUENCY – HOPPING SPEED SPECTRUM) AFH
که با اجتناب از به کارگیری فرکانس های پر استفاده باعث کاهش تداخل فرکانس های رادیویی می شود.
. افزایش سرعت انتقال.
. اتصالات گسترده همزمان (ESCO): که با امکان ارسال مجدد بسته های آسیب دیده، کیفیت صدای ارتباطات صوتی را بهبود می بخشد.
. پشتیبانی رابط کنترل میزبان (HCL) برای 3-WIRE UART.
. دسترسی HCI به اطلاعات زمانی ارتباطات بلوتوث.
BLUETOOTH 2.0
نسخه بعدی بلوتوث که در حال حاضر با عنوان LISBON شناخته می شود قابلیت هایی برای افزایش ضریب امنیت و کارآیی بلوتوث دارد. تعدادی از این قابلیت ها به شرح زیر می باشند:
. افزایش سه برابر سرعت انتقال (تا ده برابر در شرایط خاص).
. توان مصرفی کمتر.
. کارایی بالاتر در حالت های چند ارتباطی ، به دلیل پهنای باند بیشتر.