ارگوباکتریوم تومفسیاینس باکتری خاکزی است که برای بیشتر گیاهان دو لپه‌ای عامل پاتوژن محسوب می‌شود. این باکتری از طریق زخم و بریدگی‌های روی ساقه‌ی گیاه وارد آن می‌شود وبیماری گال ایجاد می‌کند.که نتیجه‌ی از کنترل خارج شدن تقسیم سلول گیاهی و سرطانی شدن بافت گیاهی است.

روشی که باکتری در ایجاد بیماری دارد جالب و مورد توجه مهندسین ژنتیک است چراکه مراحلی که باکتری در فرایند بیمارسازی گیاه دنبال می‌کندهمانند مراحل کلون کردن ژن در مهندسی ژن است. در واقع ارگوباکتری همانند یک مهندس ژنتیک عمل می‌کند و سلول را برطبق نیازهای خود مهندسی می‌کند.

توانایی باکتری در ایجاد بیماری گال درارتباط با وجود پلاسمیدی‌ای است به نام القا کننده‌ی تومور یا ‌Ti. این پلاسمید حامل ژن‌هایی است که در چرخه‌ی بیماری نقش دارند.

زمانی که گیاه با آرگوباکتریوم آلوده شد، باکتری پلاسمید T i را وارد سلول می‌کند. این عمل باکتری با وارد کردن وکتوربه سلول میزبان، که سخت‌ترین مرحله‌ برای معرفی ژن جدید به سلول در طی فرایندهای مهندسی ژن می‌باشد، معادل است.

Ti بعد از ورود به هسته سلول میزبان، به کمک قطعه‌ای به نام TDNA به DNA کروموزوم سلول گیاهی ملحق شده ودر آن ابقا می‌شود.

 پروتئین حاصل ازآنها در سنتز ماده‌ای به نام opin که مورد نیاز باکتری است نقش دارند. ژن‌های واقع بر روی TDNA هستند که سلول را به سمت سرطانی شدن هدایت می‌کنند. مشکل الحاق ژن به ژنوم که مستلزم آزمایش و تلاش طولانی مدت مهندسین ژنتیک است برای این باکتری به راحتی با داشتن TDNA در پلاسمید Ti حل شده است.

روش عفونت زایی این باکتری در گیاهان دو لپه‌ای محققان را به فکر به کار گیری از آن جهت معرفی ژن جدید به سلول گیاهی انداخت. 

اما با وجود تمام ویژگی‌های منحصر به فرد Ti در الحاق به ژنوم، مشکلاتی نیز در به کارگیری آن وجود دارد. از جمله مشکلات، اندازه‌ی بزرگ آن است که این اندازه با اضافه شدن ژن جدید باز هم بیشتر شده و امکان قطعه قطعه شدن وکتور بالا می‌رود. به علاوه وجود تنها یک جایگاه محدود کننده در پلاسمیدی با اندازه‌ی 200  کیلو باز غیر ممکن است و بنابراین پلاسمید در هنگام استفاده از یک آنزیم محدود کننده‌ی خاص از چند جایگاه باز شده و قطعه قطعه می‌شود.

دانشمندان  تلاش کردند تا با به‌کارگیری ترفندهایی بر این مشکلات فائق آیند. از آن جمله:

استفاده ازروش جفت وکتور‌ binary :در این روش در واقع به جای یک پلاسمیدTi بزرگ از دو پلاسمید استفاده می‌شود که یکی از این پلاسمیدها حاوی قطعه‌ی TDNA که ژن جدید روی آن قرار می‌گیرد و پلاسمید دیگر حاوی قطعه‌ی متصل شونده به ژنوم گیاه و ناحیه‌ی بیماری زا است. در این سیستم پلاسمید حاوی قطعه‌ی   TDNA به قدری کوچک است که حضور تنها یک جایگاه محدود کننده در آن ممکن باشد.

برخی از سویه‌های آرگوباکتریوم به طور طبیعی دارای این سیستم دوتایی هستند.

ترفند دیگر استفاده از روش الحاق همزمان(cointegration) است که طی آن به پلاسمیدی که حاوی ژنی است که باید کلون شود قطعه‌‌ی کوچک از TDNA را وارد می‌کنند. حضور این پلاسمید این قابلیت را به آن می‌دهد که با همولوگ خود روی Ti نوترکیبی انجام دهد و نوترکیبی می‌تواند سبب الحاق ژن جدید ما به Ti شود. به این ترتیب ژن مورد نظر ما ابتدا به جایگاه محدود کننده‌ی منفرد روی پلاسمید کوچک وارد می‌شود و سپس به سلول‌های ارگوباکتر وارد می‌گردد وبعد نوترکیبی خودبه خودی با Ti سبب الحاق ژن جدید به TDNA می‌شود.    

بازی معمایی "بوم بلاکس" برای علاقه‌مندان به فیزیک

اگر دنبال انگیزه برای خریدن Wii می‌گردید، بوم بلاکس می‌تواند انگیزه خوبی باشد. این بازی بسیار زیبا و سرگرم کننده، دقیقا همان چیزی است که به عنوان هدف نینتندو از ساخت Wii معرفی شده بود. بوم بلاکس به دقت از قابلیت‌های حسگرهای حرکتی Wii استفاده می‌کند و یک بازی معمایی جالب را به وجود می‌آورد که همه اعضای خانواده می‌توانند در کنار هم آن را بازی کنند و لذت ببرند.

به تصاویر و پیش نمایش‌های بوم بلاکس کاری نداشته باشید. تا وقتی بیست مرحله از بوم بلاکس را بازی نکنید به هیچ‌وجه نخواهید فهمید بوم بلاکس بازی کردن چه لذتی دارد. از نظر گرافیکی بازی اصلا زیبا نیست. همه چیز بسیار ساده و پیش پا افتاده هستند و بعضی وقت‌ها به نظر می‌رسد یک بازی نسل قبل را دارید انجام می‌دهید. اما همه چیز گرافیک نیست. مهمترین شاهکار بوم بلاکس، پیاده کردن یک سیستم فیزیک بسیار دقیق و کارآمد است. معماها همه بر اساس این سیستم فیزیک طراحی شده‌اند و بازی با دقت زیادی سرعت، زاویه برخورد و اندازه حرکت پرتاب‌های شما را محاسبه می‌کند.

همان طور که می‌دانید ایده بازی توسط استیون اسپیلبرگ خلق شده است. او قبلا اعلام کرده بود که قرار‌داد ساخت سه بازی رایانه‌ای را با الکترونیک آرتز بسته و بوم بلاکس اولین بازی از این قرارداد است. وقتی از اسپیلبرگ پرسیدند چرا به سراغ یک بازی معمایی ساده رفته او پاسخ داد: «دلم می خواهد یک بازی ای بسازم که بتوانم با پسرم آن‌را بازی کنم!» اسپیلبرگ در این کار کاملا موفق شده است.

روند بازی بوم بلاکس عالی است. بخش تک نفره از چهار حالت داستان مختلف تشکیل شده که هر کدام یک نوع معمای فیزیکی دارند. هر مرحله شامل تعداد زیادی بلوک است که با چیدمان‌های مختلف روی هم قرار گرفته‌اند و شما باید یک بلایی سرشان بیاورید. این بلا هم بیشتر منتج به خراب کردن و ترکاندن این چیدمان‌ها می‌شود.

بلوکه‌ها انواع مختلفی دارند. بعضی از آنها انفجاری هستند و بعضی‌ها فقط وقتی با بلوک هم رنگ خود برخورد کنند منفجر می‌شوند. شما هم از روش‌های مختلف برای خراب کردن چیدمان‌ها استفاده می‌کنند. ممکن است بخواهید یک بلوکه مهم را از یک ساختمان بیرون بکشید و یا با پرتاب کردن توپ بیسبال به یک نقطه حساس، کل بنا را به هم بریزید. دقت بالای دسته‌های Wii در این بازی کاملا به چشم می‌آیند. تقریبا ضربات نهایی شما همان راهی را می‌روند که از قبل برایشان برنامه ریزی کرده‌اید. از طرفی چون فیزیک بازی شباهت فوق العاده زیادی به فیزیک واقعی دارد، بوم بلاکس به شما کمک زیادی می‌کند تا بتوانید برخوردها و نتیجه آنها را در دنیای واقعی خود تحلیل کنید و نتیجه را در دنیای مجازی بازی ببینید.

بخش تکنفره بسیار جالب است. تقریبا هر کاری که در مراحل بوم بلاکس انجام بدهید، بازی یک جایزه برایتان در نظر می گیرد و این باعث می شود برای ادامه کار بیشتر تشویق شوید. بخش چند نفره گزینه بسیار خوبی برای دور هم جمع شدن دوستان و لذت بردن از یک سرگرمی فوق‌العاده ساده است. یک ادیتور جالب هم در بوم بلاکس وجود دارد که اگر حوصله داشته باشید می‌توانید مراحل مورد علاقه خودتان را بسازید و یا مراحل موجود بازی را تغییر بدهید. لطفا از نوشتن اسم خودتان با بلوکه‌ها خودداری کنید که خوب از آب درنمی‌آید!

منبع: هفته نامه کلیک

بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای فهرست بازی‌هایی که برای کاربران از نظر محتوایی نامناسب تشخیص داده شده است را اعلام کرد.

در نمابر ارسالی این بنیاد آمده است: «با کارشناسی صورت‌گرفته توسط بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای و بنابر اعلام رسمی اداره کل همکاری‌های سمعی و بصری و نمایش خانگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فهرست بازی‌هایی که ازنظر محتوایی برای کاربران نامناسب تشخیص داده شده است، اعلام شد. »

به گزارش مدیریت اطلاع‌رسانی بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛« دراین بازی‌ها خشونت بسیار شدید، نمایش خونریزی شدید و بدن مثله‌شده، برهنگی، نمایش روابط جنسی، نمایش مصرف الکل و موادمخدر، فحاشی، ترویج بی‌بند و باری و حذف خدا از زندگی، اهانت به کشورهای اسلامی و مسلمانان و... به نمایش در می‌آید که با کارشناسی صورت‌گرفته این بنیاد برای استفاده کاربران نامناسب اعلام شد.»

براساس این خبر درحالی که بازی‌های اعلام شده در اروپا و آمریکا برای کاربران کمتر از 18 سال ممنوع اعلام شده اما متاسفانه درکشور ما کاربران کودک نیز از این بازی‌ها استفاده می‌کنند.

‌1.Fahrenheit: Indigo Prophecy Director s CUT : PC CD ROM

2. Grand Theft AUTO : San Andreas

3. Lula 3D

4. Playboy The Mansion : Private party

5. Singles

6. The Witcher

7. Culpa Innata

8. Call Of Duty 4:Modern Warfare

9. The Sims

10. The Punisher

11. Time Shift

12. Unreal Tournament 3

13. Unreal Tournament 2004

14. Painkiller: Overdose

15. Manhunt

16. Land Of The Dead: Road To Fiddlers Green

17. Half-Life 2:Episode Two

18. F.E.A.R: Perseus Mandate

19. Resistance: Fall Of Man

20. Resident Evil Outbreak File 2

21. Mortal Kombat: Shaolin Monks

22. Mortal Kombat: Armageddon

23. God of War

24. Xman

25. Driver: Parallel Lines

26. Duke Nuken

منبع: ایسنا

خُب این سخنان عجیب و غریب چیست؟ تا بحال ما از این پیش گویی ها زیاد شنیده ایم، ولی هنوز اینجاییم و سیاره مان هنوز سرجایش است. چرا این سال 2012 اینقدر مهم شده است؟ این اخبار در تمام دنیا در حال پخش شدن است. (مثلا: در روزنامه اعتماد شماره 1300 یا پایگاه خبری تقریب)

واقعیت این است که تقویم مایا در سال 2012 به پایان می رسد، به همین دلیل مایاها به دنبال هر دلیل مذهبی، علمی، اخترگویانه و تاریخی می گردند تا بیابند که چرا این تقویم می گوید که جهان رو به پایان است. رسالت مایایی کسب قدرتی است که بتواند مردم را در تمام جوامع نگران کند.

متآسفانه من برای تمامی معتقدین به این تقویم خبرهای بدی دارم! هیچ رستاخیز عظیمی در 2012 روی نخواهد داد، ولی چرا؟

تقویم مایایی

تقویم مایا چیست؟ این تقویم توسط تمدنی پیشرفته به نام مایاها در حدود 250 تا 900 میلادی بوجود آمده است. شواهد مربوط به امپراطوری مایا به قسمتهای جنوبی مکزیک تا گواتمالا و اِل سالوادور می رسد.

مردمی که در جامعه ی مایایی ساکن بودند، مهارت پیشرفته ای در نوشتن داشتند و در ساختن شهرها و مدنیت توانایی عجیبی پیدا کرده بودند. مایایی ها احتمالا بخاطر اهرام و ساختمانهای بزرگ دیگری که ساخته اند معروف شده اند.

مردم مایا در فرهنگ امریکای مرکزی تأثیر زیادی داشته اند، نه فقط از طریق تمدن خویش، بلکه با جوامع بومی که در این منطقه تشکیل داده اند. در حال حاضر هنوز شمار زیادی از مایاها هنوز زنده اند و سنن باستانی خود را ادامه می دهند.

مایایی ها از تقویم های مختلفی استفاده می کردند و زمان را بعنوان گردش هایی روحانی درنظر می گرفتند. ازآنجایی که این تقویمها استفاده های عملی زیادی داشتند، مثل: کاربردهای اجتماعی، کشاورزی، اقتصادی و... ، به عنصر مذهبی قوی ای تبدیل شده بودند. این کاملا با تقویم میلادی جدید متباین است که تنها دارای معانی اجتماعی و اقتصادی است.

بیشتر تقویمهای مایایی کوتاه بودند. تقویم تزولکئین (Tzolk"in) در 250 روز تمام می شد و تقویم هاآب (Ha"ab) طول سال را 365 روز درنظر می گیرد.  مایایی ها این دو تقویم را با هم ترکیب کردند تا تقویمی به نام «گرد تقویم» (Calandar Round) تهیه نمودند: که برابر است با یک چرخه از 52 هاآب (تقریبا 52 سال که برابر طول تقریبی یک نسل است.) درون یک گرد تقویم چرخه های 13 و 20 روزه وجود دارد. واضح است که این سیستم  تنها زمانی استفاده می شود که 52 سال را 18980 روز واحد در نظر بگیریم. بعلاوه ی این سیستمها، مایایی ها چرخه ای داشتند به نام «چرخه ی زهره». ایشان با دقت زیاد تقویمی شکل دادند که بر اساس موقعیت زهره در آسمان شب بود. وهمچنین ممکن است که آنها تقویمهای مشابهی برای سیارات دیگر هم داشته اند.

با استفاده از گرد تقویم هیچ گاه نمی توان سالی قدیمی تر از 52 سال را مشخص کرد! پس چگونه می توان تاریخ های طولانی را با استفاده از تقویم مایایی ها تعیین نمود؟

پایان شمارش طویل= پایان دنیا؟

مایاها برای حل این مشکل روشی ابتکاری بکار بردند. در نهایت تقویم آنها از دوره ی بلندی استفاده کرد که 5126 سال دارد. این دوره بر اساس ملاحظات مذهبی، دوران قاعدگی، محاسبات ریاضی روی اعداد 13 و 20 و همچنین اساطیر اخترگویانه ایجاد شده است.

ولی این تقویم چگونه کار می کند؟

سال مبدأ در شمارش طویل مایایی در «0.0.0.0.0» آغاز می شود. هر صفر از 0-19 تغییر می کند که هرکدام نشاندهنده ی روزهای مایایی است. مثلا اولین روز از شمارش طویل به صورت 0.0.0.0.1 نوشته می شود. این عدد اضافه می شود تا روز 19. با افزوده شدن 1 روز دیگر یعنی 20 روز به صورت زیر نوشته می شود: 0.0.0.1.0 این شمارش تا 0.0.1.0.0 ادامه می یابد(حدود یک سال ) و همینطور تا 0.1.0.0.0 (حدود 20 سال) و 1.0.0.0.0 (حدود 400 سال). حالا مثلا تاریخ 2.10.12.7.1 در تقویم مایایی نشان دهنده ی تاریخ تقریبی 1012 سال و 7 ماه و 1 روز است.

واقعا تقویم جالبی است. ولی این تقویم با پایان جهان چه ارتباطی دارد؟ رسالت مایایی تماما بر این اساس است که هنگامی که شمارش بلند مایایی تمام شود، یک اتفاق بدی بوقوع خواهد پیوست. متخصصین مایا از هر دو عدد 13 و 20 استفاده می کنند. طبق نظر ایشان پایان این دوره می تواند در 13.0.0.0.0 روی دهد. و این تاریخ برابر با 5126 سال است. این شمارش بلند دوره در 0.0.0.0.0 آغاز شده است که مطابق 11 آگوست 3114 پیش از میلاد می شود. حالا مسأله را متوجه شدید؟ شمارش طویل دوره ی مایاها در 5126 سال بعد از این تاریخ یعنی در 21 دسامبر 2012 به پایان می رسد.

روز رستاخیز

زمانی که چیزی تمام می شود (حتی چیز بی خطری مثل یک تقویم باستانی)، مردم گمان می کنند که نهایی ترین احتمالات برای پایان تمدن روی خواهد داد. از طرف دیگر باستان شناسان و اسطوره شناسان معتقدند که مایایی ها یک عصر روشنگری را برای سال 13.0.0.0.0پیش بینی کرده اند. ولی واقعیت این است که شواهد کافی برای چنین رستاخیز عظیمی در آن روز در دست نداریم!!

تهدیدهایی برعلیه زمین و نوع بشر تا بحال مطرح شده اند: برخورد سیارکها، سیاهچاله ها، انفجارات پرتوگاما در کهکشانهای نزدیک، دوره ی یخبندان و جابجایی قطبین. ولی هیچ شاهدی برای روی دادن یکی از این اتفاقات در 2012 وجود ندارد. این اتفاقات هر زمانی می توانند روی دهند و هیچ ارتباطی با تاریخ خاصی ندارند. هر کدام از این تهدیدها نیاز به یک مقاله ی مستقل دارد که توضیح داده شود که چرا  دلیلی برای روی دادن آنها وجود ندارد.

نکته ی جالب این است که باستان ستاره شناسان مایایی هنوز اختلاف نظر دارند که آیا پایان تقویم در 13.0.0.0.0 است یا 20.0.0.0.0(حدود سال 8000 میلادی).

http://www.universetoday.com/

http://en.wikipedia.org/wiki/Maya_calendar

نظر شما چیه؟

مقاله ای که می خوانید بزرگترین هلیکوپترهای دنیا را معرفی می کند و همچنین چگونگی دسته بندی های معمول را براساس وزن به جای دسته بندی بر اساس اندازه توضیح می دهد. اگرچه ابعاد پره ها معمولا مقیاس خوبی برای بزرگی و یا کوچکی اندازه یک هلیکوپتر است،اما این ماشین ها اغلب بر اساس بیشترین وزن هنگام برخاستن از زمین دسته بندی می شوند.

Mil V-12 :

این مدل بزرگترین پرنده ماشینی است که توسط شوروی سابق در دهه 1960 ساخته شد. این هلیکوپتر آزمایشی دارای دو ملخ در دو سر بال بزرگ بود که در کنار بدنه طراحی شده بودند. هر ملخ حدود 35 متر قطر داشت. این هلیکوپتر بسیار بود به طوریکه از لبه ملخ اول آن تا لبه ملخ روبه رو 67 متر طول داشت که این حتی بزرگتر از عرض هواپیمای بوئینگ 747 است.

نکته قابل توجه دیگر وزن این هلیکوپتر بود که به 105 تن می رسید. این مقدار 2 برابر وزن دومین هلیکوپتر بزرگ جهان است. در سال 1969 این هلیکوپتر باری معادل 40 تن را از زمین برداشت که این مقدار هم وزن سومین هلیکوپتر بزرگ دنیا بود و این حرکت رکوردی تاریخی را برای V-12 رقم زد که در کتاب رکوردها ثبت شد.

این هلیکوپتر بسیار بزرگ قدرت مانور نداشت به همین خاطر مورد استفاده واقع نمی شد و کمکم از رده خارج شده و به موزه نیروی هوایی روسه انتقال یافت.

Mil Mi-26 :

پس از V-12 دانشمندان روسی سعی کردند عیب های V-12 را بر طرف کرده و هلیکوپتر غول پیکری را تولید کنند که هم قدرت مانور بیشتری داشته باشد و هم نیروی پیشران آن دو برار V-12  باشد. سرانجام این هلیکوپتر در دهه 70 تولید شد و براساس وزن خود که 56 تن بود رتبه دوم بزرگترین هلیکوپتر جهان را بدست آورد. گرچه به طور قابل توجهی کوچکتر از V-12بود اما قدرت حمل باری تا حدود 20 تن را داشت. Mi-26 ملخی داشت که ثابت می کرد بسیار قدرتمند و کارآمد است. حدود 200 عدد از این مدل ساخته شد که بسیاری از آنها به کشورهای دیگر صادر شد و بسیاری نیز ناکارآمد ماند.

Mil Mi-6:

سومین و چهارمین هلیکوپترهای عظیم الجثه طرحهایی شبیه به Mi-26 و V-12داشتند.

اولین تلاش شوروی سابق برای ساخت یک هلیکوپتر با قدرت حمل بالا در اواسط دهه 50 میلادی انجام شد، زمانی که آنها 6-Mi را ساختند که تا 25 سال بعد کاربرد داشت. این هلیکوپتر حدود 44 تن وزن داشت. ملخ های 35 متری به کار برده شده در MI-6 همانند ملخ های مدل V-12 بود.

Mi-6بزرگترن هلیکوپتر جهان بود و این عنوان را تا زمان ساخت V-12 یدک می کشید. Mi-6 مدلی بود که در زمان خود بسیار تکثیر شد. حدود 860 عدد از این پرنده در بین سالهای 1960 تا 1980 ساخته شد که کاربردهای نظامی و غیر نظامی را شامل می شد.

Mil Mi-10 :

دیگر عضو خانواده هلیکوپترهای غول پیکر Mi-10 بود. Mi-10 نوع خاصی از Mi-6 بود که جرثقیل هوایی لقب گرفته بود. Mi-10 موتور و سیستم های دینامیکی Mi-6 را داشت اما بدنه آن طراحی جدیدی داشت. برعکس بدنه Mi-6 که دارای دربهای کشویی برای حمل بار از درون بدنه بود،Mi-10 برای حمل انسان طراحی شده بود. هر سه مدل Mi-10،M-6 و V-12 از ملخ هایی به قطر 35 متر بهره می بردند.

در مقایسه با Mi6، Mi10 وزنی معادل 3 تن داشت که آنرا در رده چهارم بزرگترین هلیکوپترهای جهان قرار می داد. تنها 53 عدد از این مدل تولید شد که کاربردهای کمی نیز داشت.

امروزه کارکردهای این هلیکوپتر را Mi-26 نیز انجام می دهد که مدلی جدیدتر و قدرتمندتر است.

Sisorsky CH-35E:

این هلیکوپتر پنجمین هلیکوپتر بزرگ دنیا بوده و نیز بزرگترین هلیکوپتری که تا بحال در آمریکا ساخته شده است که تا بحال در آمریکا ساخته شده است که نام کامل آن Sikorsky CH-53E Super Stallion می باشد. CH-35Eمدل بزرگ شده CH-53 Sea Stallion است. هردو پرنده اولین بار به منظور حمل و نقل جنگ افزارهای نیروی دریایی ساخته شدند اما پس از آن کاربردهای گسترده تری یافتند.

بزرگترین عضو خانواده CH-53، مدل CH-35E است که وزن آن 33340 کیلوگرم می باشد. در مقایسه با دیگر مدل های CH-53 که دارای طول ملخی به اندازه 24.1 بودند، CH-53E و MH-53 به موتوری با قدرت بالا مجهز شده است که قدرت بالابری آنرا افزایش می دهد.

تقریبا 115 نمونه از  CH-53E و MH-53 ساخته شد و امروزه نیز این مدلها به عنوان بزرگترین هلیکوپترهای غرب شناخته می شوند هرچند ساخت مدل جدیدی از خانواده CH-53 در حال طراحی و پیشرفت است.

Boeing Vertol MH-47E/G:

هلیکوپتر بزرگ بعدی Boeing Vertol CH-47 Chinook نام دارد که اولین در آمریکا طراحی وساخته شد. ساخت خانواده H-47 در اواخر دهه 50 میلادی آغاز شد. ویژگیهای طراحی آن عبارت بودند از بزرگ و جادار بودن و بدنه کشیده آن که در ابتدا و انتها دارای دو موتور پرقدرت است و این دو موتور دو ملخ به قطر 18.3 متر را می چرخانند. از این نوع هلیکوپتر به صورت گسترده برای حمل و نقل سربازان استفاده می شد. توانایی حمل و نقل ابزار سنگین از دیگر ویژگی های این هلیکوپتر بود. تا بحال حدود 100 مدل از این نوع پرنده ساخته شده که  به  حدود 20 کشور دنیا صادر شده است.

بزرگترین مدل های H-47 که تا به حال ساخته شده مدل های MH-47E و MH-47G است که برای ماموریت های خاص نیز کاربرد دارد. وزن این دو مدل حدود 22680 کیلوگرم می باشد که در مدل های پیشرفته وزن آن به 24495 کیلوگرم نیز می رسد. شایان ذکر است که مدلهای جدیدی همچون CH-47F, MH-47G, and HH-47 هم اکنون مراحل پایانی ساخت را می گذرانند. 

Hughes XH-17:

هفتمین هلیکوپتر بزرگ جهان الگوی اولیه بزرگی است که XH-17 SKY CRANE نام دارد. SKY CRANE یا جرثقیل هوایی اولین پرنده ای بود که توسط شرکت هواپیمایی HUGHES ساخته شد. در همان سالها یعنی دهه 40 میلادی شرکت هواپیمایی SPRUCE GOOSE نیز مدلی از آنرا ساخت که نیرومندتر بود. کمی پس از آن HUGHES علاقه مند به هلیکوپتری با فناوری بالا شد و نمونه را از شرکت KELLET خریداری کرد. متشابه با MI-10 روسیه XH-17، به 4 چرخ مجهز بود تا این وسیله بتواند جرمهای سنگین را از زمین بردارد.

H-17 دوملخ دو ملخ به طولهای 40.8 داشت که به چرخنده ای بسیار بزرگ که هنوز هم بزرگترین محور گردنده است متصل بودند. ساخت نمونه پروازی XH-17 در اواخر دهه 1940 برای مقاصد تحقیقاتی شروع شد. نمونه مورد نظر در سال 1952 زمانی که سومین دوره آزمایشی خود را به پایان رساند تکمیل شد اگرچه این مدل بعلت آنکه بسیار سنگین و بزرگ بود کاربرد زیادی نداشت و سرانجام تولید آن متوقف شد.

Sikorsky CH-54:

آخرین مدل لیست بزرگترین ها مدلی آمریکایی با نام Sikorsky CH-54 است.

متشابه با Mi-10 و XH-10 ، CH-54 برای کارهای سنگین همچون جابجایی بارهای بسیار بزرگ طراحی شده بود. این هلیکوپتر غیر معمول از نظر ظاهری شامل ملخ هایی به طول 21.9 بود که به موتوری با دور بسیار بالا متصل بود.

در جلوی تیغه های هلیکوپتر اتاقک خلبان طراحی شده بود و دور تا دور پنجره داشت که به خدمه اجازه می داد بار در حال حمل را مشاهده کنند. این اتاقک کوچک مدل CH-54 را مدلی بسیار کارآمد و سازگار با اشکال مختلف بار کرده بود. CH-54 با وزنی معادل 21320 کیلوگرم ابتدا برای جابجایی بارهای نظامی همچون توپها ، ماشینهای جنگی و ... طراحی شد و گنجایش برداشت بار آن در جنگ ویتنام برا ی جابجایی هواپیماها و هلیکوپترها نیز به کار آمد. مدل غیر نظامی این هلیکوپتر S-64 نام داشت و برای کاربردهای آتش نشانی به کار رفت.

حدود 105 عدد از این نوع هلیکوپتر ساخته شد و با وجود اینکه ارتش دیگر از آن استفاده نمی کند هنوز کار بردهای غیر نظامی خود را حفظ کرده است.

نتیجه گیری:

علاوه بر توضیحات بالا راجع به مقدار اندازه هلیکوپترهای فوق باید گفت که وزن دیگر هلیکوپترهای ساخته شده تاکنون از 35 تن تجاوز نکرده است. در واقع بیشتر هلیکوپترها در مقابل این غولها کوچک به نظر می آیند با توجه به اینکه مقدار خواهان بیشتری برای هم خانواده های کوچکشان وجود دارد.

شکل زیر V-12 و Mi-26 روسیه را با CH53E آمریکایی مقایسه می کند. با وجود اینکه Super stallion از هم خانواده های آمریکایی خود بسیار بزرگتر است اما در مقابل دو رقیب غول پیکر روس خود همچون یک اسباب بازی می نماید.