کول؛ موتور جستجوگر تازه

سازندگان

تعدادی از کارمندان سابق گوگل، از موتورهای جستجوگر بزرگ و پر قدرت اینترنتی، یک موتور جستجوگر تازه را راه اندازی کرده‌اند.

نام این موتور جستجوگر تازه "Cuil" که تلفظ آن "کول" است، برگرفته از زبان "گیلیک" (از زبان‌های قدیمی) اروپا است که مفهوم "دانش" را دارد.

بنیانگذاران این موتور جستجوگر تازه معتقدند که موتور تازه اینترنتی در جستجوهای خود (از رقبایش) بهتر عمل می‌کند.

آنها می‌گویند که موتور جستجوگر تازه آنها از تکنولوژیی استفاده می‌کند که می‌تواند مواد و ترکیب‌های اطراف یک صفحه اینترنتی را درک کند و بفهمد.

اما تحلیل‌گران امور اینترنتی می‌گویند که موتور اینترنتی تازه، مانند بسیاری از موتورهای جستجوگر دیگر رقابت بسیار سختی با "گوگل" دارد.

سازندگان "کول" می‌گویند که موتور تازه آنها می‌تواند بیش از 120 میلیارد صفحه اینترنتی را برای فهرست کردن مورد جستجو، بگردد.

مقامات "کول" می‌گویند که تکنولوژی موتور جستجوگر آنها از تکنولوژی "گوگل" فراتر رفته است. به گفته آنها فقط بجای نگاه کردن به تعداد لینک‌های اینترنتی یا کمیت آنها، که اساس کار "گوگل" است، موتور "کول" تلاش می‌کند تا اطلاعات یک صفحه و موارد جستجوی مشتریانش را درک کند. همچنین نتایج جستجوها بجای اینکه فهرست وار و پشت سر هم باشد در چارچوب و فرمتی که بیشتر مانند یک مجله است فهرست می‌شوند.

"کول" همچنین برخلاف "گوگل" اطلاعات درخصوص آنچه را که مشتریانش جستجو می‌کنند، نگهداری نخواهد کرد.

 


جرایم رایانه ای آرپانت، هکرها، کرکرها و فریکها

اصطلاح فضاى رایانه‌اى (Cyberspace) براى اولین بار در سال 1982 در یک داستان علمى ـ تخیلى بکار برده شد. ما در گفتارمان از فضاى رایانه‌اى، بعنوان یک مکان فیزیکى یاد مى‌کنیم اما در واقع‌ اینطور نیست. فضاى رایانه‌اى اگر چه اصطلاحى نسبتاً جدید است اما مفهوم آن جدید نیست و پیدایش‌ این مفهوم، همزمان با اختراع تلفن توسط الکساندر گراهام‌بل در سال 1876 بوده است. در حقیقت مى‌توان گفت که اولین “جرایم رایانه‌ای” در سال 1878 ارتکاب یافتند.
شرکت بل تعداد زیادى پسر نوجوان را که قبلاً در اداره تلگراف بعنوان تلگراف رسان کار مى‌کردند، براى متصل کردن تماس‌هاى تلفنى و ارائه اطلاعات به مشترکان سرویس تلفن استخدام کرد. اما همانطور که بروس استرلینگ (Bruce Sterling) در کتاب خود با نام “مقابله با هکرها” (The Hacker Crackdown) اشاره کرده است، ‌این شرکت بزودى با مشکلاتى از سوى کارکنان جوان خود مواجه شد:

“ ‌این بچه‌ها با مشتریان، بى‌ادبانه و با گستاخى برخورد مى‌کردند، سر به سر آنها مى‌گذاشتند و معمولاً آن‌ها را مسخره مى‌کردند. بدتر از همه آنکه از حقه‌هایى هوشمندانه در صفحه سوئیچ‌هاى اتصال استفاده مى‌کردند و به ‌این وسیله تماس‌ها را قطع مى‌کردند و کارهایى از ‌این قبیل انجام مى‌دادند. توانایى، مهارت فنى و ناشناس بودن‌ این پسران در انجام ‌این شیطنت‌ها، مجموعه عواملى را تشکیل مى‌داد که باعث بروز مزاحمت‌ها و مشکلات مى‌شد.”
شرکت بل در نهایت تصمیم گرفت که خود را از شر ‌این بچه‌ها خلاص کند و تصمیم به استخدام خانم‌هاى جوان و محترم گرفت و نتیجه آن شد که بروز چنین رفتارهاى ناپسندى تقریباً از میان رفت.

همانند فضاى رایانه‌اى که سابقه آن از آنچه اکثر مردم مى‌پندارند بسیار بیشتر است، ‌ایده ‌اینترنت نیز که بسیارى از ما تنها طى چند سال اخیر با آن آشنا شده‌ایم ـ بسیار قدیمى ‌است.‌ ایده‌ اینترنت در اوایل دهه 1960 و در زمانى شکل گرفت که تشکیلات نظامى ‌ایالات متحده و شرکت راند (RAND Corporation) تصمیم گرفتند از رایانه‌ها براى حصول اطمینان از امکان برقرارى ارتباطات پیوسته در صورت تهاجم هسته‌اى استفاده کنند. سیستمى‌که تنها داراى یک رایانه مرکزى باشد در مقابل صدمات وارده بسیار آسیب پذیر خواهد بود. آنچه ما امروزه از آن با عنوان “‌اینترنت” یاد مى‌کنیم، سیستمى‌ از رایانه‌هاى مرتبط با هم است به نحوى که‌ این رایانه‌ها از تعداد بسیار زیادى خط تلفن براى برقرارى ارتباط با یکدیگر استفاده مى‌کنند و به ‌این ترتیب اطمینان حاصل مى‌شود که در صورت عدم توانایى یک مسیر براى ارسال اطلاعات، مسیر دیگرى قابل دسترسى خواهد بود.

آنها رایانه‌ها را به صورت شبکه‌اى به هم متصل کردند و‌این کار باعث شد که انجام محاسبات و اجراى برنامه‌ها با سرعت بسیار بیشترى انجام شود زیرا اپراتورهاى رایانه‌ها مجبور نبودند که اطلاعات را به صورت نوارهاى مغناطیسى یا کارتهاى پانچ ارسال کنند. بجاى ارسال اطلاعات به ‌این شکل، ‌امکان ارسال اطلاعات به صورت الکترونیکى از طریق سیم‌هاى تلفن در یک لحظه بوجود آمد.

این پیش‌نمونه ‌اینترنت در سال 1969 با عنوان آرپانت (شبکه آژانس پروژه‌هاى تحقیقاتى پیشرفته) ‌ایجاد شد و به وسیله وزارت دفاع به اجرا درآمد. براى اهداف دفاعى بجاى تنها یک مسیر، مسیرهاى زیادى وجود داشت که اطلاعات از طریق آنها در شبکه جابجا مى‌شد. آپارنت در اصل به وزارت دفاع و چندین دانشگاه (دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس، موسسه تحقیقاتى استنفورد، دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا و دانشگاه یوتا) متصل شده بود. اما در سال 1971، آرپانت گسترش یافت و دانشگاه‌ها و آژانس‌هاى دولتى بیشترى را در برگرفت که دانشگاه‌ هاروارد، موسسه صنعتى ماساچست (MIT) و سازمان ملى هوانوردى و فضایى (NASA) را شامل مى‌شد.

پس از آن، موضوع جالب توجهى رخ داد. بجاى مبادله خدمات محاسباتى، کاربران شبکه شروع به رد و بدل کردن یادداشت‌ها و نامه‌هاى الکترونیک و “صحبت کردن” با یکدیگر در قالب گروه‌هاى خبرى و مباحثه‌اى کردند. از سال 1973، کشورهاى دیگر و به تبع آن تمام شبکه‌هاى دیگر به آرپانت متصل شدند.

این شبکه‌هاى رایانه‌اى با آرپانت سازگار بودند زیرا از یک زبان ارتباطى جهان استفاده مى‌کردند که به آن پروتکل کنترل شبکه (NCP) گفته مى‌شد ( امروزه ‌این زبان را معمولاً با عنوان پروتکل کنترل ارسال، کنترل‌اینترنت (TCP/IP)مى‌شناسند. ممکن است متوجه شده باشید که گاهى هنگام جستجو در ‌اینترنت، رایانه شما خواستار یک “آدرس IP” مى‌باشد). همزمان با توسعه پروتکل‌هاى شبکه، استفاده از اسامى‌حوزه‌ها (Domains) نیز آغاز شد. براى مثال، بجاى تلاش براى یافتن شماره سرور 204.50.77.34 شما مى‌توانید با آدرس “explora .com” جستجو کنید و‌ این عبارت شما را به همان آدرس عددى هدایت مى‌کند.

تا قبل از سال 1986، تنها کسانى که به نوعى با شرکت‌هاى بزرگ رایانه‌اى مانند IBMیا دیجیتال الکترونیکس در ارتباط بودند، امکان دسترسى به ‌اینترنت داشتند اما پس از ‌این سال با کاهش قیمت رایانه‌هاى شخصى و افزایش سرعت آن‌ها، امکان دسترسى به ‌اینترنت براى افراد معمولى نیز فراهم شد. حال‌ این سئوال پیش میآاید که در سال 1986 چه اتفاقى افتاد؟ درآن سال، شبکه ملى زیربناى علمى‌ (NSFNET) تبدیل به “ستون فقرات” ‌اینترنت شد. سرعت فزآینده ‌اینترنت در ارسال داده‌ها به معنى آن بود که‌ اینترنت مى‌تواند داده‌هاى بیشترى را جابجا کند. مطابق با صفحات وب چند رسانه‌اى اکسپلورا (EXPLORA) در سال 1989، آرپا، مدیریت آرپانت را متوقف کرد زیرا آرپانت بر اثر مجتمع شدن با شبکه‌هاى دیگر، تبدیل به‌اینترنت شده بود. شبکه جهان‌گستر (World Wide Web) که همه ما هر روز مطالبى درباره آن مى‌شنویم، از سوئد نشات گرفت.

متصل کردن رایانه‌هاى بیشمار در سراسر دنیا به یکدیگر منجر به پیشرفت‌هاى حیرت آورى در زمینه‌هاى آموزشى، فناورى و اقتصادى شده است. نامه‌هاى الکترونیک یا‌ ایمیل، به ما امکان مى‌دهد که ظرف چند ثانیه با دیگران ارتباط برقرار کنیم. “اتاق‌هاى گپ” و “گپ‌هاى مبتنى بر‌اینترنت” (IRC) به ما امکان مى‌دهد که به وسیله صفحه کلید، بطور همزمان با افراد متعددى در سراسر دنیا ارتباط برقرار کنیم. ‌اینترنت بخودى خود گستره‌اى از اطلاعات بسیار متنوع است و بهانه پیدا نکردن یک مفهوم در دائره المعارف را از دانش آموزان آاینده سلب مى‌کند اما در عین حال شبکه جهان‌گستر باعث شده است که انواع حیرت انگیزى از جرایم (رفتارهاى کیفرى) پدید آید.

در فوریه سال 1995، پس از چندین سال پیگرد، کوین میتنیک (Kevin Mitnick) به جرم کلاهبردارى رایانه‌اى دستگیر و متهم شد. بازداشت او، به خبرسازترین رویداد دنیاى رایانه تبدیل شد. ‌این حادثه دست کم در سه کتاب ثبت شد ـ یکى از‌این سه کتاب نوشته کسى است که میتنیک را بازداشت کرد ـ و بدون تردید منجر به ساخت فیلم‌ها و آثار دیگرى در‌ اینباره شد. اما میتنیک دقیقاً چه کرده بود که باعث شد توجه تمام رسانه‌ها به او جلب شود؟ او به سیستم‌هاى رایانه‌اى متعددى دسترسى غیرقانونى پیدا کرده بود، برنامه‌هاى رایانه‌اى را به سرقت مى‌برد و براى انجام‌ این کار از سرویس‌هاى تلفن راه دور استفاده مى‌کرد. حال‌ این سئوال مطرح مى‌شود که یکنفر چگونه مى‌تواند در دستکارى سیستم‌هاى رایانه‌اى و دیگر فناورى‌ها، تا‌ این حد مهارت پیدا کند؟ میتنیک بدلیل جرایمى‌که مرتکب شده بود توسط مقامات فدرال تحت تعقیب قرار گرفت.

این تعقیب ناموفق دو سال بطول انجامید تا آنکه در کریسمس سال 1994، میتنیک کوشید که به درون فایل‌هاى رایانه‌اى یک فیزیکدان و متخصص امنیت رایانه به نام تسوتومو شیمومورا (Tsutomu Shimomura) در کالیفرنیا رخنه کند. پس از حدود شش هفته ردیابى، شیمومورا، میتنیک را در کالیفرنیاى شمالى پیدا کرد.

میتنیک به هزاران شماره کارت اعتبارى و اطلاعات مهم دیگر دسترسى پیدا کرده بود و امکان یافته بود که از‌ این اطلاعات براى سرقت صدها و هزاران دلار ـ اگر نگوئیم میلیون‌ها دلار ـ استفاده کند. اما او‌ این کار را نکرد. میتنیک حتى اظهار کرد که به رایانه‌هاى وزارت دفاع نیز رخنه کرده است. او مى‌توانست‌ این اطلاعات را نابود کند یا باعث یک بحران نظامى‌ جهانى شود. اما ‌این کار را نکرد. او مى‌توانست به اطلاعات حساس رایانه‌هایى دسترسى پیدا کند که مجاز به دیدن آنها نبود. مانند بیشتر هکرهاى رایانه، میتنیک در سیستم‌هایى که به آنها رخنه کرده بود " گشت مى‌زد" و سپس آنجا را ترک مى‌کرد.

اگر چه بسیارى از دوستان و نزدیکان میتنیک در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980 ـ گروهى با نام تبهکاران روسکو (Roscoe Gangs) ـ اعتراف کرده بودند که او تمایل زیادى به مختل کردن سرویس تلفن افرادى داشت که به او صدمه زده بودند یا به او توهین کرده بودند. اما ‌این اظهارات به عنوان بخشى از سابقه کیفرى او محسوب نشد.

میتنیک در سن 17 سالگى به جرم سرقت کتاب‌هاى راهنماى قطعات الکترونیک از فروشگاه پسفیک بل (Pacific Bell)به مدت شش ماه محکوم به حبس و مجازات تعلیقى شد و در سال 1987 به دلیل سرقت نرم افزار از طریق یک خط تلفن به سى و شش ماه حبس تعلیقى محکوم شد. برخى از روزنامه‌نگاران و مقامات مسئول، میتنیک را به عنوان تهدیدى براى امنیت هر خانواده آمریکایى معرفى کرده بودند اما نویسندگان بسیارى از گروه‌هاى مختلف با ‌این عقیده موافق نبودند. در واقع بیشتر هکرها به اندازه‌‌اى که در رسانه‌ها منعکس مى‌شود، تهدید کننده نیستند.

هکرها در یک مورد مهم با کرکرها تفاوت دارند. کارهایى که آن‌ها انجام مى‌دهند معمولاً از روى بدخواهى نیست. انگیزه بیشتر هکرها براى‌ این کار، تمایل شدید به یادگیرى نحوه کار سیستم رایانه، یافتن راهى براى ورود مخفیانه به آن‌ها و پیدا کردن سوراخ‌هاى امنیتى ‌این سیستم‌ها است. هیجان خواندن اطلاعاتى که مى‌دانند اجازه دیدن آنها را ندارند یا انجام کارى که مى‌دانند قانونى نیست به لذت دست زدن به چنین تجاربى توسط هکرها به عنوان سرگرمى‌ مى‌افزاید. مانند هر سرگرمى ‌دیگر، هک کردن مى‌تواند تبدیل به یک عادت شود. بسیارى از هکرها، ساعاتى طولانى را پشت رایانه خود مى‌گذرانند در حالیکه داراى همسر و خانواده مى‌باشند و مى‌کوشند که شغل خود را از دست ندهند. کوین میتنیک هنگامى‌که احساس کرد همسرش در کار هک کردن او دخالت مى‌کند تصمیم به جدا شدن از او گرفت.

در دهه 1970 واژه هکر به شخصى اطلاق مى‌شد که در برنامه نویسى بسیار ماهر و باهوش باشد. بعدها در دهه 1980‌ این واژه به معنى شخصى بود که در “نفوذ” به سیستم‌هاى جدید به صورت ناشناس تبحر داشته باشد. امروزه بیشتر با هدف ترساندن هکرها، رسانه‌ها و مقامات مسئول مانند آژانس‌هاى دولتى و ادارات پلیس، ‌این واژه را به هر شخصى که مرتکب یک جرم مرتبط با فناورى شود، اطلاق مى‌کنند. ‌این درست است که هکرهاى کنجکاو، مى‌توانند سهواً باعث زیان‌هاى قابل توجهى شوند اما جستجو براى یافتن اطلاعات و آموزش ـ نه انتقام گیرى یا صدمه زدن به دیگران ـ عاملى است که باعث مى‌شود اکثر هکرها سرگرمى ‌خود را به نحوى بیرحمانه دنبال کنند.

از سوى دیگر کرکرها، هکرهایى بدخواه هستند. آنها به سیستم‌ها رخنه مى‌کنند تا خرابکارى کنند، ویروس‌ها و کرم‌هاى رایانه‌اى را منتشر کنند، فایل‌ها را پاک کنند یا بعضى انواع دیگر ویرانى را ببار آورند. اختلاس، کلاهبردارى یا جاسوسى صنعتى (سرقت اطلاعات محرمانه یک شرکت) تنها بخش کوچکى از اهداف احتمالى کرکرها مى‌باشد. جاسوسى رایانه‌اى همانطور که بین شرکت‌ها وجود دارد، میان کشورها نیز در جریان است بنابراین امنیت ملى ما را با مخاطره مواجه مى‌کند. تروریسم رایانه‌اى، توسعه رایانه‌اى دهشتناک دیگرى است که شاید امنیت میلیون‌ها انسان را در سراسر دنیا تهدید کند. هیچ بحثى در‌این نیست که آنچه کرکرها انجام مى‌دهند همانقدر که غیر قانونى است، مخاطره آمیز نیز مى‌باشد.

شکل دیگرى از جرایم رایانه‌اى را “فریک‌هاى تلفن” مرتکب مى‌شوند. فریک‌ها بجاى دسترسى به سیستم‌هاى رایانه‌اى، از طریق خطوط تلفن در دنیاى رایانه گشت مى‌زنند. فریک‌ها از میان اولین هکرها در دهه 1970 پدید آمدند. یکى از حوادثى که بوسیله فریک‌ها بوجود آمده بود و در مجله دنیاى رایانه در شماره 24 فوریه سال 1997 توسط شارون ماکلیس (Sharon Machlis)گزارش شد، مربوط به اداره پلیس شهر نیویورک (NYPD) مى‌شد. فریک‌ها به سیستم تلفن‌ این اداره نفوذ کرده بودند و متن ضبط شده‌اى را که به تماس‌گیرندگان خوشامد مى‌گفت تغییر داده بودند.

در متن ضبط شده جدید گفته مى‌شد که افسران پلیس مشغول خوردن نان شیرینى و نوشیدن قهوه هستند و فرصت جواب دادن به تلفن‌ها را ندارند. ‌این پیام به تماس‌گیرندگان توصیه مى‌کرد که در موارد اورژانس با شماره 119 تماس بگیرند.

هکرها و فریک‌هاى دیگر به سیستم‌هاى پست صوتى شرکت‌هایى نفوذ کردند که خدمات معاف از مالیات به مشتریان خود ارائه مى‌کردند. آن‌ها صندوق‌هاى پست صوتى خود را بر روى خط یک شرکت‌ ایجاد کردند سپس اطلاعات را از طریق‌ اینترنت ارسال مى‌کردند و با هزینه ‌این شرکت خدمات پست صوتى و تلفن راه دور رایگان در اختیار دیگران قرار مى‌دادند.

سه فریک در کالیفرنیا برنامه خطوط تلفن سه‌ ایستگاه رادیویى مختلف را براى جلوگیرى از برقرارى هرگونه تماس با آن‌ها تغییر دادند تا فقط خودشان بتوانند هنگام پخش زنده یک مسابقه رادیویى با‌ این ایستگاه‌ها تماس برقرار کنند. ‌این مردان در نهایت به اتهام کلاهبردارى رایانه‌اى، گناهکار شناخته شدند. آن‌ها به ‌این وسیله برنده بیش از 20.000 دلار پول نقد، دو اتومبیل پورشه و دو سفر تفریحى به جزایر ‌هاوایى شده بودند.

تهدید هکرها، کرکرها و فریک‌ها تا چه حد جدى است؟ کدام دسته از مجرمان رایانه‌اى بیش از بقیه خطرناک هستند؟ ما نیاز داریم که سیستم‌هاى خود را در مقابل کدام فعالیت‌ها بیش از همه محافظت کنیم؟ آیا راهى براى جلوگیرى کامل از نفوذ به درون سیستم‌هاى رایانه‌اى و خطوط تلفن ما وجود دارد؟

این پرسش‌ها، پاسخ‌هاى ساده‌اى دارند. احتمالاً هیچ راهى براى جلوگیرى کامل از نفوذ وجود ندارد اما مى‌توانیم وقوع آن دسته از جرایم رایانه‌اى را که بالقوه خطرناک هستند به حداقل برسانیم. آگاهى و مدیریت خوب کارکنان در قالب آموزش آنان مى‌تواند کارآمدترین دفاع در مقابل رخنه در سیستم امنیتى رایانه باشد.

افراد بسیارى، کوین میتنیک را یک “مهندس اجتماعی” بزرگ مى‌دانند. او به دفعات بیشمار توانست اپراتورهاى سیستم (Sysops) و مدیران سیستم (Sysadmins) را متقاعد کند که او به صورت قانونى از سیستم‌هاى رایانه‌اى آن‌ها استفاده مى‌کند. او همچنین در تماس تلفنى یا ارتباط شخصى با منشى‌ها یا نگهبانانان امنیتى بسیار خوشایند و متقاعد کننده برخورد مى‌کرد تا بتواند گذرواژه‌ها و اطلاعات مهم دیگر را از بسیارى شرکت‌ها بدست آورد و بعد بتواند از‌این اطلاعات براى رخنه در رایانه‌اى‌این شرکت‌ها استفاده کند.

مثال دیگرى از “مهندس اجتماعی” در سال 1976 و در هنگامى ‌رویداد که جرى اشنایدر (Jerry Schneider) توانست چندین هزار دلار را در یک برنامه تلویزیونى زنده با نام “60 دقیقه” اختلاس کند. اشنایدر به عنوان شخصى که پاسخ درست داده است با برنامه تماس گرفت، به یک کارمند بانک شماره حساب دان راتر (Dan Rather) مجرى برنامه را داد و سپس در تلفن گفت: “ده هزار دلار!” راتر ناباورانه فریاد زد: “شما نمى‌توانید به سادگى با تماس تلفنى شماره کارت اعتبارى یکنفر را بگیرید و بجاى پانصد دلار، ده هزار دلار از حساب او بردارید.” اشنایدر پاسخ داد: “چرا، مى‌توانم.” او در واقع‌ این کار را در تلویزیون شبکه‌اى انجام داد.

اما خود رایانه‌ها تنها یک ابزارند. ‌این افراد هستند که مرتکب جرایم رایانه‌اى مى‌شوند و مردم نیز مانند فایل‌هاى رایانه‌اى مى‌توانند به عنوان منابع اطلاعات حفاظت شده یا حساس مورد استفاده قرار گیرند. نکته خوبى که در‌این میان وجود دارد آنست که مردم نیز مى‌توانند از جرایم رایانه‌اى جلوگیرى کنند. هر قدر ما بیشتر درباره انواع مختلف جرایم رایانه‌اى و ابزارهاى که براى جلوگیرى از آن‌ ایجاد شده است بدانیم، امنیت بیشترى خواهیم داشت.

برگرفته از آی تی ایران


راکتور های هسته ای قدرت

راکتور هسته ای قدرت

مقدمه:

راکتور های هسته ای قدرت نقش تولید انرژی را به عهده دارند.امروزه، گرمای تولید شده در راکتور های هسته ای قدرت،بیشتر برای تولید انرژی الکتریکی مورد استفاده قرار می گیرد.استفاده های دیگر میتواند شامل تولید گرمای مورد نیاز برای فرآیند های صنعتی،نمک زدایی(شیرین سازی) آب دریا، تأمین حرارت منطقه ای در شهر های بزرگ و کوچک، حرکت کشتی ها و مخصوصاً در زیر دریایی ها باشد.

انگیزه اقتصادی ساخت راکتور های هسته ای، به دلیل چگالی انرژی خیلی زیاد در سوخت اورانیم آنهاست که به طور نسبی سبب  قیمت پایین تر واحد انرژی تولید شده می شود. یک کیلو گرم اورانیم (با 3 درصد از اورانیم _235)   KJ109×5/2 کیلو ژول انرژی تولید میکند.در مقابل،یک تن سوخت فسیلی،     KJ107×4   کیلو ژول انرژی تولید می کند. انرژی هسته ای در سال 1996،حدود 7 درصد کل مصرف انرژی و برابر 17 درصد مصرف انرژِی الکتریکی جهان بوده است.این مقدار در آخر سال 2004برابر با 5/16 درصد انرژِی الکتریکی مصرفی جهانی است. 

 

انواع راکتور های قدرت:

1) راکتور های آب سبک تحت فشار (PWR)

2) راکتور های آب سبک جوشان        (BWR)

3) راکتور های خنک شونده با گاز(GCR)

4) راکتور های خنک شونده با آب سبک وکند کننده گرافیکی           

(LWGR and RBMK)

5) راکتور های آب سنگین تحت فشار (CANDU)

6) راکتور های زاینده سریع با فلز مایع(LMFBR/FBR)

7)راکتور های خنک شونده با مواد آلی

 انواع راکتور های هسته ای نیرو که به طور عمده در سطح جهان بکار گرفته شده اند.

 

 انواع راکتور های هسته ای نیرو که به طور عمده در سطح جهان بکار گرفته شده اند.

1) راکتور های آب سبک تحت فشار (PWR)

این راکتور با اورانیم فلزی کار میکند؛قلب راکتور مجموعه های سوخت چهار وجهی را که کنار هم چیده شده اند در بر می گیرد.مجموعه های سوخت از تعداد زیادی میله های سوخت با ضخامت حدود یک سانتیمتر تشکیل یافته اند.هر میله سوخت شامل قرص های دی اکسید اورانیم با اورانیم _235غنی شده،حدود 4_3 درصد می باشد.آلیاژی از زیر کونیم غلاف این میله ها را تشکیل می دهد.حرارت تولید شده در این میله های سوخت،توسط یک ماده خنک کننده در مدار اولیه به مدار ثانویه انتقال داده می شود که حرارت این سیکل اخیر مولد های بخار را فعال نموده و بلاخره  توربین ها را به حرکت در می آورند. حرارت های اضافی توسط برج های خنک کننده به هوا، رودخانه و دریا وارد می شوند.

2) راکتور های آب سبک جوشان  (BWR)

طراحی این نوع راکتور (BWR) شباهت زیادی به PWR  دارد بجز اینکه فقط دارای یک مدار آب خنک کننده با فشار کم (حدود 75 اتمسفر ) می باشد.در این شرایط حرارت آب به حدود 285 درجه سانتیگراد رسیده و این آب در قلب راکتور جوشان خواهد شد.طراحی این راکتور طوری است که 15_12 درصد آب در بالای قلب به صورت بخار وجود دارد،لذا در این وضعیت خاص کند کنندگی و راندمان نوترون های م?ثر  کمتر خواهد بود.

بخار حاصل از گرمای راکتور از صفحاتی عبور کرده و به بالای قلب راکتور می رسد که از آنجا مستقیماً به توربین ها هدایت می شود که این خود بخشی از مدار راکتور محسوب می گردد.

مجتمع سوخت راکتور های BWR هر یک شامل 100_90 میله سوخت هستند.تعداد مجتمع های سوخت این راکتور ها به 750 می رسد که اورانیم موجود در آنها حدود 140 تن می باشد. سیستم کنترل ثانویه، محدود کردن عبور آب و بخار به قسمت های بالایی قلب راکتور را به عهده دارد که این سبب کاهش قدرت کند کنندگی آب در راکتور می گردد.

راکتور های آب سبک جوشان

3) راکتور های خنک شونده با گاز(GCR)

راکتور های خنک شونده با گاز اصولاً در کشور انگلستان ساخته  شده و توسعه یافته است.در راکتور های GCR گرافیت به عنوان کند کننده و دی اکسید کربن به عنوان خنک کننده در مدار اول نقش انتقال حرارت را بعهده دارد.این حرارت به مدار بعدی که آب است منتقل و بخار حاصل توربین را به حرکت در می آورد.

راکتور های AGCR  نسل دوم  راکتور های خنک شونده با گاز هستند. در این دسته از راکتور ها هم گرافیت به عنوان کند کننده و دی اکسید کربن به عنوان ماده خنک کننده مورد استفاده قرار گرفته است. سوخت این راکتور ها، قرص های اکسید اورانیم که تا 5/3_5/2 درصد غنی شده و در غلاف های استیل زنگ نزن قرار داده شده اند.

4) راکتور های خنک شونده با آب سبک و کندکننده گرافیتی

این یک نوع طراحی روسی است که از راکتور های تولید پلوتونیم اقتباس و توسعه یافته است.این راکتور یک محفظه تحت فشار(قلب) عمودی دارد که در آن لوله هایی از بین کند کننده های گرافیتی عبور کرده است. لذا حرارت های تولید شده به آب خنک کننده منتقل گشته و در قلب راکتور تا 290 درجه سانتیگراد جوشان می شود. این وضعیت تا اندازه زیادی شبیه به راکتور های BWR است. سوخت این راکتور، از اکسید اورانیم  کم غنی شده می باشد و در مجموعه های سوخت بطول 5/3 متر قرار قرار می گیرد. کند کنندگی حاصل از گرافیت جاگذاری شده در راکتور و جوشش اضافی به سادگی سبب کاهش خنک کنندگی و جذب نوترون می شود،بدون اینکه از واکنش شکافت جلوگیری نموده باشد و لذا یک باز خور مثبت میتواند پدیدار شود.

5) راکتور های آب سنگین تحت فشار (CANDU)

راکتور های فوق از نوع آب سنگین تحت فشار است که با سوخت اورانیم طبیعی کار می کند.نام دیگر این راکتور ها به  CANDU موسوم است.

در راکتور های "کندو" از اورانیم طبیعی به عنوان سوخت و از آب سنگین به منظور کند کننده و خنک کننده راکتور (کند کننده و خنک کننده هر یک دارای سیستم جدا از هم می با شد)استفاده می شود. از آنجاییکه این راکتور نیز توانایی جا دادن صدها مجتمع سوخت در لوله ها یا کانال های تحت فشار خود را در قلب راکتور دارد،لذا عمل سوخت گذاری راکتور در حال کار با تمام ظرفیت قابل اجرا است.

6) راکتور های زاینده سریع با فلز مایع(LMFBR/FBR)

در راکتور های PWR وBWR  و دیگر انواع راکتور ها بخش عمده ای از واکنش شکافت بر روی ایزوتوپ اورانیم _235 اتفاق می افتد.

در راکتور های زاینده سریع دو فرایند تولید انرژی و ساخته شدن هسته های جدید پلوتونیم با هم اتفاق می افتند.قلب این راکتور از دو قسمت تشکیل می شود.میله های سوخت که مخلوطی است، از دی اکسید پلو تونیم  و دی اکسید اورانیم که در قسمت داخلی قراردارند .

در اینجا واکنشهای شکافت غالب هستند درحالی که در قسمت بیرونی فرایند غالب عبارت است از اورانیم_238 پلوتونیم_239 . این قسمت بیرونی حاوی اورانیم شده است (اورانیومی که کسر غنی شده آن حتی از 7/0 درصد یعنی مقدار طبیعی آنهم کمتر است) . در چنین راکتوری در واحد زمان ،پلوتونیم شکافت، پذیر بیشتری حاصل میشود، تا مقداری که تحت واکنش شکافت قرار گرفته میشود (از این رو اسم "زاینده " بر آن اطلاق شده است). از طرف دیگر نوترون ها کند نمیشوند ، چرا که برای انجام فرآیندهای مورد بحث در بالا وجود نوترون های سریع الزامی هستند .

7)راکتور های خنک شونده با مواد آلی

در راکتورهای خنک شونده با مواد آلی از یک سری مواد آلی مایع مخصوصاً از مخلوط هایی از دی فینل و دی فینل اکسید به عنوان یک عامل انتقال حرارت مناسب استفاده شده است . 

دلایل مهمی که این نوع راکتورها عمومی نشده اند عبارتند از :

?  عدم آشنایی کامل از خاصیت انتقال حرارت این دسته مواد

?  خواص انتقال حرارت ضعیف تر این مواد در مقایسه با آب

?  حساسیت مواد آلی مخصوصاً نسبت به تابش

 

 

 


زندان ابد برای هکر سایت پنتاگون

هنگامی که "Gary McKiinnon" در صبح روز یکشنبه از خواب بیدار شد، نمی‌دانست که تا 72 ساعت دیگر به لطف شیطنت‌هایی که انجام داده است دادگاه عالی ایالات متحده حکم زندانی شدن وی را برای مدت 60 سال صادر خواهد کرد.

هکر

آقای McKinnon که 44 ساله می‌باشد اهل منطقه "Enfield" در قسمت شمالی لندن است. او توسط مقامات دولتی آمریکا بدلیل تلاش برای دستیابی به اطلاعات فوق محرمانه از طریق نفوذ به شبکه کامپیوتر پنتاگون متهم شده است. پرونده‌ای که از آن با عنوان "بزرگترین هک اطلاعات نظامی در تمام دوران" نام برده می‌شود.

او که بدون گذراندن دوره‌های تخصصی و از روی علاقه تخصص خود را در این زمینه بدست آورده است، توانسته به بالاترین سطح اطلاعات نظامی پنتاگون که مربوط به موجودات فضایی (UFO) می‌شود، دسترسی پیدا نماید.

McKinnon در دفاع از خود اعلام کرده است که تنها از روی کنجکاوی مایل به دانستن اطلاعاتی در زمینه موجودات فضایی بوده و قصد تخریب سیستم‌های نظامی پنتاگون را نداشته است.

ایالات متحده از دولت انگلستان مجدانه خواسته است تا McKinnon را به مقامات قضایی این کشور تحویل دهند.

با وجود آنکه دادگاهی در انگلستان McKinnon را برای مدت تنها 6 ماه به زندان محکوم کرده بود و آن هم تحت نظر سرویس خدمات اجتماعی، اما McKinnon همچنان خود را به عنوان یکی از نفراتی که تحت تعقیب پلیس آمریکا است، می‌بیند.

 

منبع: WinBeta.Net


بازیهای المپیک و آغاز فعالیت اسپمها

المپیک 2008 پکن

با توجه به آغاز بازی‌های المپیک، متخصصین امنیتی به کاربران علاقه‌مند به این رویداد هشدار دادند پیش از کلیک بر روی مطالب مرتبط با المپیک بهترین کار اینست که کمی تأمل نمایند.

Mark Hofman از انستیتو امنیتی Sans در هشداری که دیروز منتشر شد یادآور شده است که اینترنت در چند هفته آتی مملو از تلاش‌هایی برای ارسال انواع اسپم‌ها و فریب کاربران علاقمند به ورزش، اما کم توجه خواهد بود.

کلاهبرداران فضای مجازی در تلاش هستند به بهانه ارائه اخبار و اطلاعات جدید در مورد المپیک، کاربران را به باز کردن لینک‌ها یا فایل‌های ضمیمه‌ای در ایمیل‌ها تشویق کنند که حاوی ویروس‌های مخرب هستند.

Hofman در ادامه افزود که این پیغام‌های بدخواهانه از کاربران خواهند خواست که بر روی لینک‌هایی کلیک کنند: «در اینجا بهترین توصیه‌ای که می‌توان به کاربران نمود این است که پیش از هر کاری اندکی تأمل نموده و تا از اصالت پیام و فرستند? آن مطمئن نشده‌اند بر روی هیچ لینکی کلیک نکنند.»

همچنین شرکت امنیتی McAfee نیز ضمن انتشار یک هشدار امنیتی، کاربران را از وجود اسپمرها و هکرهای حرفه‌ای و سازمان‌یافته که با سوء استفاده از این رویداد ورزشی بزرگ در کمین کاربران سهل‌انگار نشسته‌اند آگاه ساخت.

این شرکت از کاربران خواست در هنگام جستجو در وب و دریافت اخبار و مضامین مرتبط با المپیک مانند تم، عکس، آهنگ و یا هر چیر دیگر هشیار باشند.

Dave Marcus محقق و مدیر ارتباطات McAfee Avert Labs می‌گوید: «سارقان اینترنتی با سوءاستفاده از توجه عموم مردم به بازی‌های المپیک پکن حملات بسیاری را با هدف سرقت اطلاعات و کلاهبرداری و فیشینگ ترتیب داده‌اند.»

 با آغاز رسمی بازی‌های المپیک 2008 پکن، موج عظیمی از حملات اینترنتی در سرتاسر وب کلیه کاربران علاقه‌مند را تهدید خواهد می‌نماید که هشیاری و توجه به نکات امنیتی و هشدارهای صادره از سوی متخصصین تأثیر بسزایی در عقیم گذاردن این تهدیدات خواهد داشت.

 

منبع: ایتنا


طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز